Neke od njih se razvlače po granama drveća, neke plutaju vodotokom, neke se sunčaju na zelenim površinama a neke završe i u kontejneru. Nakon što ih bacimo u kontejner i komunalci ih odvuku na deponiju, tada one počinju da poput virusa uništava okolinu, jer su toliko tvrdoglave u procesu razgradnje da ne žele da se razgrade, čak ni za 400 godina. Narušavaju ugled naše prirode i nas samih, zagašuje vodu i tlo. Ovo je veliki problem o kome trebamo početi razmišljati i koji trebamo rješavati.
Što se prije suočimo sa proble
Ali ako nećemo promjeniti navike, problem možemo riješiti promjenom pravila da nema više besplatnih plastičnih vrećica. Kada bi se vrećice naplaćivale tada bi razmislili koliko bismo ih uzeli tokom kupovine. Ako bi se svaka uzeta plastična vrećica naplaćivala po 0,1 KM (a vjerovatno bi ta cijena bila i veća), i ako u prosjeku mjesečno svaka osoba uzme 30 vrećica to je 3 KM mjesečno, odnosno 36 KM na godišnjem nivou po jednoj osobi, odnosno 136,8 miliona KM za našu državu (novac od naknade za svaku plaćenu vrećicu služio bi da se omogući recikliranje te iste vrećice kada postane otpad).
Zato ne dozvolite da s
NAPOMENA: Tekst je vlasništvo autora i Centra za edukaciju i obrazovanje. Nije dozvoljena distribucija i korištenje ovog teksta, ili njegovih dijelova, bez dozvole autora i uz obavezno navođenje izvora.
